Het stormt, de regen klettert op het dek, én we hebben uitstekende WiFi. Een mooie gelegenheid om eens wat meer foto's te delen.
We begonnen onze omzwervingen in de Hebriden op het eiland Islay, waar nog turf wordt gestoken. Misschien wel voor het drogen van de mout in één van de zeven whisky distilleerderijen op Islay. Door de mout op turfvuur te drogen krijgen de Islay whisky’s die kenmerkende rooksmaak.
We schreven in eerdere blogposts uit Ierland al over de Ierse monniken die zich in de Vroege Middeleeuwen (zo’n 1300 jaar geleden) inzetten om het Christendom te verspreiden. De sporen die ze achterlieten bestaan niet alleen uit de prachtige boeken waar we vanuit Dublin over schreven, of de resten van hun kloosters, maar ook uit deze typische ronde keltische kruizen. De, volgens onze reisgids, twee mooiste exemplaren in de Hebriden staan op Iona en (het exemplaar hiernaast) op Islay. Het kruis is versierd met bijbelse symboliek.
Traich Bhan beach op Islay, ofwel The singing sands. Het schijnt dat het zand geluid maakt als het (door golven) wordt beroerd. Toen wij er waren bleef het echter stil.
Van Islay zeilden we naar het piepkleine Gigha. Zoals we in onze vorige blogpost al schreven, komt de naam uit het Oud-Noors. Dat geldt voor veel plaatsnamen hier en is een overblijfsel van de aanwezigheid van de Vikingers in deze contreien. Het betekent God’s eiland of Goede eiland. Eenmaal afgemeerd aan een meerboei in het baaitje, wandelden we naar de Ogham stone, een steen met (nauwelijks zichtbaar) een tekst in het Ogham schrift. Dat is een uit streepjes bestaand Oud Iers schrift. Het is één van de oudste overgebleven teksten in Gaelic in Schotland. Dat het oud-Ierse schrift hier opduikt illustreert de historische relaties tussen Ierland en Schotland. De tekst gaat, voor zover men hem heeft kunnen ontcijferen, over een koning of een andere hoofdman.
Vanuit Gigha, zeilden we met tussenstops in Ardfern en Oban naar Tobermory op het eiland Mull. Bij het aanlopen van the Sound of Mull, passeerden we Lady's Rock, die rots met de witte lichtopstand met rode top links op de foto. Een rots met een verhaal: Lang geleden huwde een leider van de McLean clan de zuster van de Graaf van Argyll. Maar het huwelijk was geen succes. In 1523 bond de ontevreden echtgenoot zijn ega vast op de rots, met de bedoeling dat ze bij hoog water zou verdrinken. Toen hij de volgende dag zag dat ze van de rots was verdwenen, en waarschijnlijk door het getij was weggespoeld, haastte hij zich naar de graaf om het slechte nieuws over diens zuster te brengen. Maar daar werd hij geconfronteerd met zijn echtgenote die in blakende gezondheid naast haar broer aan tafel zat. Ze was door een passerende visser van de rots gered. Je begrijpt dat het met manlief minder goed afliep.
Tobermory. Na een lange regendag, zet een dag later de zon de gekleurde huisjes aan de haven mooi in het licht. Het Schotse weer heeft een hoog Jantje huilt, Jantje lacht gehalte.
Vanuit Tobermory maken we een mooie wandeling over het noordoosten van Mull, naar Ardmore point. Op de achtergrond het schiereiland Ardnamurchan.
Vanuit Tobermory zeilen we naar Mallaig, een mooie beschutte haven om te schuilen voor de storm die nu door het want raast. Onderweg rondden we Ardnamurchan Point. De vuurtoren op deze kaap, markeert het meest westelijke punt van het vaste land van Schotland. Op de achtergrond (links) de hoge pieken van het eiland Rum.
