Welkom aan boord

“Jullie laten toch wel wat van je horen?” Pas toen we beloofden dat te zullen doen lieten vrienden en familie ons in 2004 de trossen losgooien om naar de Azoren te zeilen. 
We hebben woord gehouden. Op ons kersverse weblog deden we regelmatig verslag van onze avonturen. Zo lieten we het thuisfront weten hoe goed we ons vermaakten, dat de zeilen nog heel waren en de boot nog dreef. 
Dat zijn we blijven doen. Als we voor langere tijd op pad zijn, en wat verdere bestemmingen bezeilen, posten we hier regelmatig blogjes. Voor het thuisfront, maar ook voor geïnteresseerde medezeilers. 
Tussen onze langere reizen door hebben we echter niet zo veel te melden. Dan is het hier wat stiller. Maar je kunt natuurlijk altijd grasduinen in de verslagen van eerdere reizen of in de verhalen die we voor de zeilbladen schreven en hierboven onder het tabblad "In de Bladen" hebben verzameld.

Vlieger naar de Lofoten

De Lofoten hebben op veel zeezeilers een ongekende aantrekkingskracht. De eilandengroep binnen de poolcirkel is met enige vrije tijd goed te bereiken. Zo introduceert de redactie van Zeilwereld het verhaal dat we schreven over onze reis naar de Lofoten. Naar het verhaal ....

Q van quarantaine

De quarantainevlag gaat in het want

Sinds we met de gevolgen van de Corona pandemie worstelen, valt regelmatig het woord quarantaine. En ondanks alle narigheid roept juist dat woord mooie herinneringen op. Herinneringen aan het moment, alweer eventjes geleden, dat we na 10 dagen oceaan de territoriale wateren rondom de Azoren binnenzeilden en de quarantainevlag in het want hesen. Dat moet daar namelijk nog.
In het internationale seinvlaggenalfabet is de letter Q toegewezen aan een effen gele seinvlag. De meeste zeilers kennen deze vlag als quarantainevlag. Maar die benaming is eigenlijk fout. Want je zou denken dat je een quarantainevlag hijst als waarschuwing dat je in quarantaine moet omdat er besmettelijke ziekten aan boord heersen. De Q-vlag betekent echter juist dat dat niet het geval is, dat het schip gezond is, je graag wilt inklaren en dat de beambten veilig aan boord kunnen komen.
In Ponta Delgado, onze eerste haven op de Azoren, was dat trouwens nog een heel circus. We hadden amper vastgemaakt, toen zich een heel legertje uniformen op de kade meldde met de mededeling dat Joep met paspoorten en scheepspapieren mee moest komen. Marie-José, die Joep tussen al die uniformen naar het havenkantoor meegetroond zag worden, had moeite visioenen van hete, smerige, overbevolkte gevangeniscellen te onderdrukken. Maar het kwam goed. Nadat vele formulieren waren ingevuld en minstens evenzovele stempels waren gezet, mochten we blijven.

We schreven over onze reis naar de Azoren in Zeilen, en hielden toen ook een blog bij. Je vindt de verhalen hier.