De Mull of Kintyre is beroemd dankzij het liedje van Paul McCartney. Maar hij is ook berucht. Dat laatste komt door de vervaarlijke zeeën rondom deze kaap. De kaap markeert het smalste gedeelte van het North Channel, de zeeëngte die de Ierse Zee met de Atlantische oceaan verbindt. Door deze zeeëngte, die tussen de Mull of Kintyre aan de Schotse oever en Fair Head aan de Ierse, maar net iets meer dan 10 zeemijlen (ongeveer 20 km) breed is, stroomt de vloed met geweld de Ierse Zee in, en op de eb er weer uit.
Obstakels, zoals de Mull of Kintyre, zorgen er voor dat er zich in het hard stromende water races vormen, onstuimige, vaak gevaarlijke omstandigheden met draaikolken en soms brekende zeeën. De zeekaart staat rond de Mull vol met de symbolen die daar voor waarschuwen.
Wij hadden echter een goed moment uitgekozen om de Mull te ronden. Het was vandaag doodtij, dat wil zeggen dat het verschil tussen hoog en laag water niet zo groot is, waardoor ook de getijdestromen kleiner zijn. Bovendien kwam de wind uit een zuidelijke richting, zodat er geen sprake was van wind tegen stroom. De wind was bovendien zwak.
Toch was het indrukwekkend om met bijna vier knopen stroom achterop, door de rare rafels rondom de Mull te sleuren. Maar het schoot wel lekker op. Het enige nadeel van het moment dat we hadden gekozen was dat we om het goede tij op te pikken, al om half vijf vanochtend de trossen los moesten gooien. Rond lunchtijd maakten we vast in Port Ellen op Islay, het eiland met maar liefst 7 whisky stokerijen.We hebben ons voorgenomen de tijd te nemen om deze mooie wereld te gaan verkennen: deels voor ons nieuwe plekken, zoals Islay en straks Jura, en deels een hernieuwde kennismaking met plekken die we, alweer bijna 15 jaar geleden, al eens eerder bezochten. Over dat eerdere bezoek schreven we voor het toenmalige Zilt Magazine het verhaal "Naar de rand van de zee".