Met het slechte weer van vandaag in de voorspellingen, hebben we de Scilly eilanden achter ons gelaten, en het beschutte estuarium van de Fall bij Falmouth weer opgezocht. Om echt een goed beschutte plek te vinden scharrelden we afgelopen woensdag al, met een scherp oog op de dieptemeter, de rivier op. We vonden er, net voordat het voor ons echt te ondiep werd, een mooi plekje aan een ponton een klein stukje stroomafwaarts van het dorpje Malpas.
Malpas bood gisteren een mooie tussenstop voor een citytrip naar Truro: eerst met het bijbootje naar Malpas, daar is het echt te ondiep voor de Vlieger, en van daaruit een mooie wandeling langs de goeddeels drooggevallen rivier tot Truro.
Getijderivieren, zoals de Fall, kennen we in Nederland niet, althans niet meer. De Fall staat, zoals vrijwel alle rivieren aan de Britse kust in open verbinding met de zee. De getijde-invloed is tot ver op de rivier merkbaar. Dat betekent dat we een deel van de dag in een brede rivier liggen, en enkele uren later in een smal stroompje tussen uitgestrekte drooggevallen slikken.
Dat het nog niet echt wil zomeren is - heel Brits - een understatement. Maar we mogen ook weer niet te hard mopperen. Tijdens ons verblijf op de Scilly-eilanden hadden we erg mooi weer. De pittige wind wat verder op de oceaan, die ons er van weerhield aan de oversteek naar Ierland te beginnen, zorgde wel voor een stevige deining. In alle baaitjes waar we ankerden of aan een meerboei lagen (The Cove tussen St. Agnes en Gugh, St. Marys Harbour en de New Grimsby Road tussen Tresco en Bryher) hebben we flink liggen rollen.
Het is dan ook wel weer lekker dat we hier in ons Hurricane Hole in de bovenloop van de Fall, in volkomen vlak water liggen. De druilregen nemen we maar op de koop toe.