Voor de zomer van 2014 hebben we de Orkney eilanden als reisdoel. Het wordt een herbezoek. Ons eerste bezoek aan Orkney is al weer 15 jaar geleden. We vielen als een blok voor deze mooie noordelijke wereld met haar grootse natuur en aardige gastvrije mensen. Liefde op het eerste gezicht. Een plek om vaak terug te komen, zo namen we ons toen voor.
We bundelden onze blogjes tot een reisverslag.
Met de Vlieger weer in haar veilige thuishaven, blikken wij thuis op de bank terug op een natte, winderige en vooral ook onstuimige thuisreis. Bij ons vertrek uit Kirkwall was het al duidelijk dat het laatste etmaal van de reis terug naar Nederland pittig zou worden. De gribfiles, die we gebruiken om het weer op wat langere termijn te beoordelen, lieten toen namelijk al zien dat de wind tegen het einde van de oversteek zou krimpen naar zuidwest en toenemen tot 7 Beaufort. Het werd echter een volle windkracht 8. Volgens het scheepsweerbericht van de Nederlandse kustwacht liep de golfhoogte op tot 3 à 3,5 meter.
Het aanvankelijke plan om Den Helder aan te lopen lieten we varen. We gingen harder dan we hadden ingeschat, zouden daardoor te vroeg bij het Schulpengat aankomen om daar met de vloed naar binnen te kunnen zeilen en wilden het in deze ruige omstandigheden niet met wind tegen stroom proberen. Omdat we ook geen zin hadden om enkele uren bij te liggen om op de kentering te wachten, besloten we uit te wijken naar IJmuiden waar we zondag aan het begin van de avond vastmaakten.
Over de reis die aan dit onstuimige slot vooraf ging, schreven we het reisverslag "Weerzien met Orkney".
In de rubriek Mijn favoriete in de Drietand schrijven Kustzeilers over hun favoriete vaarbestemming. Toen wij om een bijdrage werden gevraagd hoefden we er niet lang over na te denken wat onze favoriete vaarbestemming was: Fair Isle! Het verhaal verscheen in het eerste nummer van 2014 van de Drietand.