‘Het lijkt wel herfst’ merkte een vriendin op nadat er stormwaarschuwingen voor noordwest 9 werden afgegeven. Inderdaad: het lijkt wel herfst. Niet eens zozeer vanwege de lage temperaturen, maar vooral vanwege de alsmaar overtrekkende depressies en het bijbehorende onstuimige weer. We schieten daardoor nog niet zo heel erg op.
Die noordwest 9 lieten we in Scheveningen over ons heen waaien. Een dag later, toen het wat was geluwd, gooiden we los om koers te zetten richting Belgische kust, met de ambitie die voorbij te zeilen en - het gunstige weer uitbuitend - het Engels Kanaal over te steken naar Dover. Daar meerden we gisteren rond lunchtijd af.
Het werd een vermoeiende oversteek. Niet eens zozeer vanwege de pittige zeegang die de storm van een dag eerder had veroorzaakt, maar vooral vanwege het feit dat het traject Scheveningen - Belgische kust er één vol hindernissen is. Dat begint al direct een paar uur zeilen ten zuiden van Scheveningen met de oversteek van de Maasgeul, de in- en uitgang van de Rotterdamse haven. Wij hadden geluk, want het was er opmerkelijk rustig. Maar het kan er echt zoeken zijn naar een gaatje om, zonder overvaren te worden door een groot zeeschip, veilig aan de overkant te komen. Al vrij snel daarna volgen de drukke aanlooproutes voor de grote scheepvaart van en naar de Westerschelde (Antwerpen). En dan krijgen we als afsluiter nog de aanlooproutes naar Zeebrugge, waar onze manoeuvreerruimte ook nog eens wordt beperkt door onafzienbare windparken en de talloze zandbanken voor de Belgische kust. We waren er maar druk mee. Op veel plekken waren echt twee paar ogen nodig. Van slapen kwam daardoor niet veel, terwijl we toch alles bij elkaar een etmaal onderweg zijn geweest.
Intussen liggen we dus in Dover, en het lijkt er op dat we hier wel weer even blijven liggen. Want hoewel we vanwege de alsmaar uit het noordwesten blazende wind, besloten eerst koers te zetten naar het zuiden, zit nu natuurlijk de wind in het zuidwesten. En de volgende stormdepressie ligt alweer op de loer.
Als we zien aankomen dat we ergens een paar dagen verwaaid komen te liggen, proberen we dat te doen op een plek waar we die dagen op een plezierige manier kunnen doorbrengen. En dan wint Dover het van de eerstvolgende haven aan de Britse zuidkust, die van Eastbourne, die we opkruisend tegen een straffe zuidwester nog zouden kunnen bereiken vóór de storm losbarst. Want vanuit Dover kunnen we mooie wandelingen maken over de fameuze ‘White Cliffs of Dover’, waar we vandaag al een voorproefje van namen (fotoalbum), of de trein pakken naar Canterbury of zelfs London. Als na het weekend de storm is geluwd - en het weer opknapt zoals in de verwachtingen wordt voorzien - kunnen we eindelijk een lange klap richting het westen gaan maken.