Zeeleven

De afgelopen dagen was het windstil en voeren we op de motor over een spiegelgladde zee. Meestal balen we als er niet genoeg wind is om te zeilen. Maar dat was ditmaal wel anders.

Dat kwam omdat we dankzij die spiegelgladde zee goed het rijke zeeleven van de Noord-Minch konden spotten. We kregen bezoek van een grote groep gewone dolfijnen die een hele poos in onze boeggolf meezwommen, zagen wat verder weg meerdere malen de grote zwarte lijven met het kleine rugvinnetje van dwergvinvissen rustig bovenkomen en weer onderduiken en spotten ook nog een grote groep spectaculair jagende tuimelaars. Als kers op de taart passeerden we doorlopend grote groepen papegaaiduikers, zeekoeten en alken.

Het rustige weer maakte het ook mogelijk om uitgebreid rond te scharrelen tussen de Shiant eilanden: een kleine groep eilanden voor de kust van Harris. We waren hier, bijna 15 jaar geleden, al eens geweest en hadden ons toen voorgenomen hier zeker nog eens terug te komen. 

Eigenlijk kenden we de Shiant eilanden al voordat we de Hebriden voor het eerst bezeilden. Dat komt door het mooie boek, in het Nederlands vertaald onder de titel Zeezicht, van Adam Nicholson. Hij erfde de eilanden van zijn vader, de auteur Nigel Nicholson, die ze in de jaren dertig voor 1400 pond (!) had gekocht. Zoon Adam neemt je in zijn boek op aansprekende wijze mee in de ‘ontdekkingsreis’ die hij ondernam om de eilanden, hun geschiedenis en de rijke natuur, te leren kennen en vertelt met jongensachtig enthousiasme over zijn eigen bezoekjes aan de Shiants. 

Daarmee zadelt hij je, volgens de recensent van de Daily Telegraph, op met heimwee naar een plek waar je nog nooit bent geweest. En, zo hebben wij ervaren, die heimwee verdwijnt vervolgens nooit meer. Het was weer prachtig om onder de hoge kliffen door te scharrelen, ons te vergapen aan de torenhoge basaltkolommen en de grote groepen zeevogels op de kliffen en ronddobberend tussen de eilanden.